บทที่ 20 ความห่วงใยอันน่าพิลึก (75%)

“ก็คุณมีงานอะไรให้ฉันทำใช้หนี้อีกไหม งานที่มันดีๆ น่ะ” สูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึกสุดใจเพื่อระงับอารมณ์โมโหกับความช่างยั่วยุ แล้วค่อยๆ พูดอย่างใจเย็น แต่ท้ายประโยคไม่วายเหน็บแนมในที

“มี…ก็มาเป็นคู่นอนให้ฉันไง งานง่ายๆ แถมเงินดีด้วยนะ” เว้นระยะแล้วสาธยายอย่างฉะฉาน ฟังตอนแรกเธอก็เผยยิ้มหวานด้วยความพึงพอใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ