บทที่ 46 เสียทีคนเจ้าอารมณ์ (100%)

“น้ำจ๋า ให้ผมรักเถอะนะทูนหัว ผมทนไม่ไหวแล้ว อยากรักคุณเหลือเกิน” ก้มลงกระซิบกระซาบเว้าวอนเสียงแหบแห้งราวกับกำลังกระหาย เลาะเล็มริมฝีปากไปเม้มหลังใบหูน้อยที่เป็นจุดอ่อนไหวจนร่างบางสะท้านเยือก ก่อนที่จะใช้ริมฝีปากร้อนผะผ่าวขบเม้มลำคอขาวนวลยั่วเย้า ส่วนฝ่ามือซุกซนก็ยังคงเคล้นคลึงเต้าเต่งทั้งสองข้างไม่ห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ