บทที่ 1 คำสั่งประกาศิต (25%)

อาณาจักรมอร์แกน เรสซิเดนท์ กรุงสตอกโฮล์ม ประเทศสวีเดน

นางอลิเซีย มอร์แกน กำลังนั่งรอหลานชายหัวแก้วหัวแหวนอยู่ที่ห้องโถงของบ้านอย่างใจเย็น อาณาจักรมอร์แกน เรสซิเดนท์ ประกอบด้วยคฤหาสน์มอร์แกน คฤหาสน์หลังงามและหรูหราอลังการด้วยสถาปัตยกรรมสไตล์โอเรียนทัล วิคตอเรียน และเพนต์เฮาส์สุดโมเดิร์น ซึ่งต่างก็ตั้งตระหง่านอยู่บนพื้นที่เกือบห้าไร่ในใจกลางเมืองหลวงของประเทศสวีเดน ทุกอย่างในที่นี้ล้วนถูกออกแบบมาอย่างพิถีพิถันและลงตัวราวกับเป็นสวรรค์บนดิน

ตระกูลมอร์แกนเจริญรุ่งเรือง ทรงอิทธิพล และรวยล้นฟ้า จนมีเม็ดเงินสะพัดเข้ามาปีละนับหมื่นล้านสวีดิชโครนา ทั้งนี้ก็ล้วนมาจาก ‘มอร์แกน มอเตอร์’ ซึ่งเป็นทั้งธุรกิจส่งออกมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ที่บรรพบุรุษได้ก่อตั้งเอาไว้ และกิจการส่งออกอุปกรณ์ประดับยนต์รายแรกของโลก ซึ่งแอรอน มอร์แกน นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงและทายาทโดยชอบธรรมเพียงหนึ่งเดียวเป็นผู้คิดริเริ่มสร้างมันขึ้นมากับมือ

แอรอน มอร์แกน เจ้าพ่อหนุ่มรูปงาม นามสกุลเพราะ วัยสามสิบห้าปี บุรุษมาดทะเล้นชื่อกระฉ่อน ผู้มีผมสีน้ำตาลอ่อน รูปร่างสูงใหญ่ไหล่กว้าง เครื่องหน้าคมคายชวนเคลิบเคลิ้ม จมูกโด่งเป็นสันตรง และโดดเด่นด้วยนัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มเป็นประกายพราวระยับเพราะความขี้เล่น อีกทั้งยังดูลึกลับชวนให้ค้นหา และนั่นก็เป็นอาวุธชั้นเยี่ยมที่มักจะประหัตประหารหัวใจสาวๆ ให้อ่อนระทวยไปสยบอยู่แทบเท้าของพ่อยอดชาย

ด้วยใบหน้าหล่อลากไส้ บวกกับรูปลักษณ์อันสุดแสนเซ็กซี่ขยี้ใจ หลอมรวมเป็นความเพรียบพร้อมและสมบูรณ์แบบชนิดไร้ที่ติ ทำให้พ่อหนุ่มเพลย์บอยสุดเพอร์เฟ็กต์กลายเป็นเทพบุตรที่สาวน้อยใหญ่ต่างคลั่งไคล้และใฝ่ฝันหา จนต้องพาเหรดกันเข้ามาแย่งชิงทิ้งหางตาเชิญชวนให้เมื่อมีโอกาส ซึ่งพ่อหนุ่มมากรักก็ไม่เคยปฏิเสธไมตรีจิตเหล่านั้นเลยสักครั้ง ตรงกันข้ามเขากลับจำหน่ายจ่ายแจกรักเรี่ยราดไปทั่วทุกสารทิศ หากแต่เมื่อหมดเสน่หาเทพบุตรก็จะแปลงร่างเป็นซาตาน สลัดพวกหล่อนทิ้งไม่ต่างอะไรจากพรมเช็ดเท้า แต่กระนั้นเขาก็ไม่เคยขาดแคลนสาวๆ ที่จะมาร่วมทำให้เตียงลุกเป็นไฟในค่ำคืนอันเร่าร้อน

วันนี้เพลย์บอยหนุ่มเจ้าสำราญจำต้องยกเลิกนัดกับสาวสวยในลิสต์อันยาวเฟื้อยเป็นหางว่าว ชนิดที่เรียกใช้ตลอดปีก็ไม่รู้ว่าพ่อหนุ่มนักรักจะเวียนให้ทุกอนงค์นางได้มาสัมผัสความคฤหรรษ์แบบเอ็กซ์คูลซีฟหรือไม่ เพราะโดนคำสั่งประกาศิตจากท่านประมุขใหญ่ของตระกูลมอร์แกนให้เขาจรลีกลับบ้านโดยด่วน ฉะนั้นวันนี้แอรอนจึงไปโฉบเฉี่ยวเฉกเช่นในทุกราตรีที่ผ่านมาไม่ได้

พอออกจากห้องประชุมอันสุดแสนจะคร่ำเคร่งและน่าเบื่อหน่าย เจ้าของร่างสง่าผ่าเผยที่อัดแน่นไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดทางเพศก็เดินลิ่วมาขึ้นรถยนต์คันหรูคู่ใจ ซึ่งบริเวณกระจังหน้าเด่นเป็นสง่าด้วยโลโก้ม้าตัวเล็กเอียงไปทางด้านที่นั่งของคนขับ แล้วกระแทกเท้าแกร่งที่ห่อหุ้มด้วยรองเท้าหนังยี่ห้อดังระดับโลก เหยียบคันเร่งมิดเข็มไมล์เพื่อไปให้ทันเวลานัดหมายกับคุณย่าผู้เป็นที่รักและเคารพยิ่ง

หลังจากนั้นไม่นาน เครื่องยนต์สมรรถนะสูงในระดับต้นๆ ของรถสปอร์ตอย่างฟอร์ดมัสแตง 1969 สีดำทะมึนสุดคลาสสิคและดูลึกลับน่าค้นหา ก็มาดับสนิทลงที่หน้าคฤหาสน์มอร์แกน ก่อนที่ชายหนุ่มจะก้าวขาเพรียวยาวเดินเข้าสู่ด้านใน คนที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะชะตาขาดในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเดินเอาปลายนิ้วแกร่งเกี่ยวเสื้อสูทพาดบ่า พลางผิวปากเป็นท่วงทำนองเพลงชวนให้ยักย้ายส่ายสะโพกเข้าจังหวะอย่างสบายอุรา ใบหน้าหล่อเหลาแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มกระชากใจไม่สร่างซา

“คุณย่าครับ…คุณย่าคนสวยอยู่ไหนครับ?” เสียงหวานปนออดอ้อนในทีของพ่อมหาจำเริญประจำบ้านที่แหกปากเรียกร้องความสนใจมาแต่ไกล ทำเอาประมุขใหญ่อย่างคุณนายอลิเซีย มอร์แกน ถึงกับต้องค้อนลมค้อนแล้ง หากแต่ยังไม่ได้ปริปากตอบโต้ว่ากระไร

“คุณย่า หวัดดีครับ” เสียงทุ้มของแอรอน มอร์แกน เอ่ยทักทายผู้เป็นย่า ซึ่งกำลังนั่งเชิดหน้าคอตั้งเป็นนางพญารออยู่ที่ห้องโถงของบ้าน พอเขาส่งยิ้มละลายใจไปให้นางอลิเซียกลับสะบัดหน้าทำเมินเสียอย่างนั้น เล่นเอาคนหล่อที่มั่นใจในเสน่ห์อันล้นเหลือของตัวเองต้องยกมือขึ้นลูบท้ายทอยแก้เก้อ มุกนี้ใช้กับสาวไหนก็แทบใจละลาย แต่คงจะใช้กับสาวแก่ที่บ้านไม่ได้ผลเสียแล้วสิ เพราะคุณย่าของเขาดันไม่รับมุกเอาเสียเลย

“หาทางกลับบ้านถูกแล้วเหรอยะ…พ่อตัวดี” นางอลิเซียเอ่ยทักทายหลานชายที่ไม่ได้เจอหน้าค่าตากันมาเกือบสองเดือนด้วยคำพูดประชดประชัน แต่คนที่โดนตอกหน้ากลับยิ้มร่ารับอย่างไม่สะทกสะท้าน ก่อนจะทรุดกายทรงพลังลงนั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้าม

“บ้านที่มีคุณย่าคนสวยอยู่ มันหาทางกลับไม่ยากหรอกครับ ว่าแต่คุณย่าเรียกผมมาหามีอะไรหรือเปล่าครับ” พ่อสุดหล่อปากหวานรับแก้วน้ำจากสาวใช้มาดื่มรวดเดียวหมด แล้วจึงหันไปถามไถ่อีกฝ่ายด้วยความสงสัย ต้นประโยคไม่วายเอ่ยประจบประแจงตามประสาหลานชายคนเดียวของบ้าน

“ถ้าฉันไม่เรียก แกก็จะไม่กลับมาดูดำดูดีย่าอย่างนั้นสินะ หรือต้องรอให้ฉันสิ้นบุญเสียก่อน แกถึงจะหาทางกลับบ้านเจอ” วาจาเรียบนิ่งเอ่ยค่อนขอดพ่อจอมกะล่อน ก่อนจะสะบัดหน้าพรืดไปอีกทาง เห็นคุณย่าขยันทำท่าแง่งอนอย่างนี้แล้ว แอรอนก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ สมัยก่อนคุณปู่ของเขาคงต้องหมั่นง้อคุณย่าแสนงอนเป็นแน่

“แหม…ใครจะคิดอย่างนั้นกับคุณย่าคนสวยได้ล่ะครับ อีกอย่างคุณย่าก็ไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอก เพราะต้องอยู่รบกับผมไปอีกนาน” ทายาทมอร์แกนเอ่ยแย้งกลั้วหัวเราะ พลางยืดตัวขึ้นเต็มความสูงกว่าร้อยเก้าสิบเซ็นติเมตร ก้าวขาเดินอ้อมมายังโซฟาฝั่งที่คุณย่านั่งอยู่ ก่อนจะทรุดตัวลงไปโอบรอบเอวอวบ แล้วห้อมแก้มซ้ายทีขวาทีอย่างเอาใจ

“ก็ไอ้คนที่มันกำลังประจบฉันอยู่นี่อย่างไรล่ะ” นางอลิเซียย้อนกลับทันควัน พลางทุบเข้าที่อกแกร่งของพ่อหลานชายตัวดีดังอั้ก เมื่อเขาลดใบหน้าหล่อเหลาที่ประดับประดาไปด้วยหนวดเคราประปรายมาหอมแก้มที่มีริ้วรอยตามกาลเวลาอีกครา ตอหนวดแข็งๆ ทิ่มเนื้อบางๆ ของคนแก่จนแดงเถือกไปหมด

“แล้วคุณย่ามีธุระด่วนอะไรหรือเปล่าครับ ถึงได้เรียกผมมาหาตั้งแต่หัววันเชียว” เมื่อคุณย่ายังไม่ยอมไขข้อข้องใจสักที เสียงห้าวก็เอ่ยถามอีกครั้งด้วยความสงสัย พลางพาร่างสูงใหญ่ของตัวเองเอนลงไปนอนหนุนตักอุ่น

นางอลิเซียยกฝ่ามือเหี่ยวย่นลูบหัวหลานชายเบาๆ ด้วยความรักใคร่อย่างสุดหัวใจ เพราะบุรุษร่างยักษ์ที่กำลังทำตัวเป็นเด็กโข่งนอนหนุนตักนางอยู่นี้ คือคนที่นางเลี้ยงมาเองกับมือตั้งแต่อ้อนแต่ออก หลังจากที่ลูกชายและลูกสะใภ้จากไปในระยะเวลาไล่เลี่ยกัน ด้วยความรักและเอ็นดูทายาทคนเดียวของตระกูลมอร์แกน นางอลิเซียจึงประเคนแต่สิ่งดีๆ ให้แอรอน อยากได้อะไรก็หามาให้ไม่เคยขัด ทำให้ชายหนุ่มเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่เอาแต่ใจอย่างสุดขั้ว