บทที่ 106 ตื๊อเท้านั้นที่ครองโลก (75%)

ผ่านมาสองอาทิตย์แล้วที่แอรอนได้จากไป บ้านหลังน้อยดูเงียบเหงาจนน่าใจหาย เสียงเจื้อยแจ้วของแดนไทยที่ชอบฉอเลาะกับแม่ มาบัดนี้พ่อหนุ่มน้อยกลับทำท่าหงอยๆ ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน ทำให้มัลลิกาหนักใจจนแทบนอนไม่หลับ อีกทั้งยังเกรงว่าสุดท้ายแล้วตัวเองจะต้องหอบลูกบากหน้ากลับไปขออยู่กับเขาอย่างไร้ศักดิ์ศรี

วันนี้หญ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ