บทที่ 61 ชั่วยกกำลังสาม (75%)

“แม่ลิก้า ฮือๆๆ” หลังจากที่นางอลิเซียประคองมานั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกัน เด็กน้อยก็นั่งกอดเข่าร้องไห้น้ำตาไหลพรากอย่างน่าเวทนา

“โอ๋ๆๆ น้องแดนคนเก่ง ไม่เอาไม่ร้องนะ เป็นลูกผู้ชายต้องไม่ขี้แยรู้ไหม” คนแก่ขยับเข้าไปกอดและเอ่ยปลอบประโลมด้วยน้ำเสียงนุ่มละมุนแบบไม่มีการวางฟอร์มและถือตัวอีกต่อไป อันที่จริงนาง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ