บทที่ 53 ตอนที่ 53

“ฉันไม่สนใจหรอกว่าใครจะรู้เรื่องหรือไม่ แต่เพชรของฉันมันหายไปเพราะแกไม่ใช่หรือ?” นัยน์ตาสีเขียวเข้มจัดด้วยโทสะแรงกล้า กรามกระด้างของคอร์เนลขบกันแน่นจนปูดเป่ง ก่อนที่ริมฝีปากหยักสวยจะคลี่ยิ้มเหี้ยมเกรียมออกมา

“ฉันจะส่งแขนขาของแม่ยาหยีใส่กล่องมาเป็นของขวัญในวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน”

“อย่าครับ อย่าทำลูกส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ