บทที่ 29 แผลในใจ

“อึก!!”

พอขาก้าวเดินพ้นห้องฉันก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลได้อีกต่อไป

“อึก!! ฮึก! ฮือ!!” ฉันนั่งทรุดตัวลงร้องไห้อยู่หน้าห้อง มันไม่มีแม้แต่แรงจะเดิน!

“แม่รักหนูนะ” หัวใจมันเหมือนกำลังจะสลาย

ตุ้บ!! ตุ้บ!! ตุ้บ!!

มันจุกที่อกมันอึดอัด จนต้องฟาดหมัดหนัก ๆ ทุบตรงหน้าอกครั้งแล้วครั้งเล่า แต่มันก็ไม่ช...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ