บทที่ 41 [Puen] หึงปากแข็ง

Puen…

“เชอรีน?!” ผมรีบดันตัวเธอออกทันที

“ดีใจจังที่ปืนยังจำเชอได้” สองมือเธอบีบแก้มผมพร้อมรอยยิ้มหวาน ๆ

หมับ!

ผมจับมือเธอออกแล้วเดินไปหาแนนนี่กับลูก เธอนิ่งและเงียบมาก เงียบแบบเงียบจนวังเวงน่ากลัวมาก

“ไม่ยักรู้ว่าปืนมีน้องสาวไหนบอกมีแต่น้องชาย” เธอหันไปมองแนนนี่อย่างสงสัย ผมกับเขา เราเป็นเพื่อน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ