บทที่ 44 เว้นระยะ

“ป๋ารักหนูนะครับ”

ผมอยากจะพูดคำนี้กับเธอทุกวันพูดทุกครั้งเวลาเราร่วมรักกัน

“คนบ้า! ไม่เล่นแบบนี้อีกแล้วนะถ้าลูกเป็นอะไรไปจะทำยังไง!”

ใบหน้าหวานทำท่างอนสองมือเล็กฟาดลงที่ไหล่อย่างแรงแต่มันไม่ทำให้ผมรู้สึกเจ็บสักนิด

แต่กลับกันทำให้ผมรู้สึกดีมากขึ้น ทำให้มันนึกย้อนถึงเหตุการณ์ทุกอย่างที่ผ่านมา ผมเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ