บทที่ 35 บทที่ 35

แขนแกร่งตวัดเอวบางมากอดไว้แน่นอีกรอบ ใบหน้าก้มต่ำลงจนเกือบจะจูบกันอยู่แล้ว ถ้ากลิ่นจันทร์ไม่ผลักเขาออกห่างเสียก่อน

พอเป็นอิสระรอบนี้ กลิ่นจันทร์ไม่รอช้า รีบหยิบเอาตะกร้าหน่อไม้ แล้วเดินย่ำโคลนไปยังรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดไว้หน้าสวน ส่วนนภัทรนั้นไม่ได้รีบ เขาก้าวตามไปทีหลัง เพราะถึงยังไงกุญแจรถก็อยู่กับเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ