บทที่ 7 บทที่ 7
“อ๊ะ อ๊ะ พี่พี อิงเสียว อูววส์ เสียวเหลือเกิน จะไม่ไหวแล้วค่ะ”
เสียงนั้นเป็นเสียงของอิงดาวแน่ๆ แต่คำว่าไม่ไหวที่ได้ยินชัดสุดๆ ในตอนท้าย ทำให้กลิ่นจันทร์ต้องรีบยกมือขึ้นเคาะประตูด้วยความเป็นห่วง เพราะคิดว่าอิงดาวน่าจะปวดท้องจนทนไม่ไหว
ก๊อก! ก๊อก!
“อิง อิง นี่เราเองนะ เปิดประตูให้เราหน่อย”
ทันทีที่กลิ่นจันทร์เรียก เสียงนั้นก็เงียบลงไปชั่วขณะ ครู่ใหญ่อิงดาวจึงมาเปิดประตูให้ด้วยสีหน้าที่ดูโทรมจัด ผมเผ้ายุ่งเหยิง หน้าแดงก่ำ นั่นยิ่งทำให้กลิ่นจันทร์เป็นห่วงเพื่อนมากกว่าเดิม
“อิงเป็นอะไรมากหรือ...” ถามยังไม่ทันจบ คำพูดสุดท้ายก็ชะงักอยู่แค่ริมฝีปาก เมื่อตาเหลือบไปเห็นผู้ชายอีกคนอยู่ในห้องของอิงดาว และคนคนนั้นก็คือพีระพลซึ่งเป็นรุ่นพี่ปีสามและเป็นประธานเชียร์ของคณะนั่นเอง
“เข้ามาก่อนสิ”
“แต่ว่า...” กลิ่นจันทร์มองไปทางรุ่นพี่ที่กำลังแต่งตัวอยู่อย่างเกรงใจ เธอยอมรับว่าตัวเองทั้งช็อกทั้งตกใจ ไม่คิดว่าอิงดาวกับพีระพลจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันถึงขั้นนี้แล้ว
“พี่พีจะกลับแล้วละ” อิงดาวพูดจบ พีระพลก็หยิบเอากระเป๋าและกุญแจรถแล้วก้าวออกจากห้องไปเงียบๆ กลิ่นจันทร์จึงค่อยก้าวตามอิงดาวเข้าไปข้างใน
“เราขอโทษจริงๆ นะอิง เราไม่ได้ตั้งใจ เราเป็นห่วงน่ะ เลยจะมาถามว่าอิงเป็นไงบ้าง แล้วก็เอาชี้ตมาให้ด้วย”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า แค่อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับใครก็พอ เรายังไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเราคบกับพี่พีอยู่ จนกว่ากิจกรรมเชียร์จะผ่านไป เราไม่อยากวางตัวลำบากน่ะ”
“เราสัญญาว่าจะไม่บอกใคร อิงสบายใจได้เลย แต่มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ เรางงไปหมดแล้ว” กลิ่นจันทร์ถามแบบคนงงจริงๆ เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าพีระพลกับอิงดาวจีบกันตอนไหน
“พี่พีอะ ปิ๊งเราตั้งแต่วันรายงานตัวแล้ว พี่พีขอไลน์เรา แล้วก็คุยกันมาพักหนึ่ง คิดว่าไปกันได้ ก็เลยนัดเดตกัน พี่พีบอกว่าชอบเราแล้วก็ขอเราเป็นแฟน เราเองก็ชอบพี่พีมากเหมือนกัน เลยตกลงเป็นแฟนกันและแอบคบกันอยู่เงียบๆ พอพี่เค้าขอมีอะไรด้วย เราก็เลยให้เขา พอได้ลองแล้วมันก็ติดใจน่ะ แต่ไม่ค่อยมีโอกาสอยู่ด้วยกัน วันนี้เลยแอบโดดเชียร์” อิงดาวเล่าอย่างตรงไปตรงมา ทำให้กลิ่นจันทร์กล้าที่จะถามตรงๆ เช่นกัน แม้จะอายสุดๆ ก็ตาม
“ครั้งแรกเป็นยังไงเหรออิง” คำถามนั้นไม่ได้เกิดจากความสัปดนหรืออยากรู้อยากเห็น แต่กลิ่นจันทร์รู้ดีว่าอีกไม่นานตัวเองก็จะผ่านประสบการณ์แบบนั้น จึงเลียบเลียงเคียงถามเพื่อเตรียมใจ
“ครั้งแรกเจ็บมากเลยละ แต่มันไม่ใช่เจ็บอย่างเดียวนะ มันฟินสุดๆ ด้วย หลังจากนั้นก็อยากได้บ่อยๆ เอาง่ายๆ คือมันเหมือนยาเสพติด”
“แต่ว่าวันนี้อิงเป็นประจำเดือน มันไม่เป็นไรเหรอ”
“ความจริงเราไม่ได้เป็นประจำเดือนหรอก ตอนเราเจอแกในร้านยาน่ะ เราไปซื้อยาคุม แต่เราไม่กล้าบอกแกตรงๆ คือก่อนหน้านี้เรากับพี่พีใช้ถุงยางกันไง แต่เราอยากลองแบบไม่ใช้ถุง ก็เลยซื้อยาคุมมากินแทน”
“แล้ว เอ่อ...เป็นยังไงบ้าง มันต่างกันมั้ย”
“มันฟินกว่ากันเยอะเลยละไผ่ ยังไงดีล่ะ คือมันให้ความรู้สึกที่ดีกว่าไง เพราะไม่มีอะไรมาขวางกั้น ผู้ชายส่วนใหญ่ก็คงชอบแบบนี้ล่ะมั้ง เราเองก็ชอบนะ แต่เรากลัวท้องก็ต้องกินยาคุมกันไว้ ถ้าพลาดมาเรื่องใหญ่แน่ๆ”
ความกังวลแล่นเข้ามาสู่หัวใจอีกครั้ง แต่กลิ่นจันทร์ก็พยายามสลัดมันทิ้ง อิงดาวกลัวท้อง เช่นเดียวกับที่นภัทรก็กลัวว่าเธอจะท้อง เลยสั่งให้หายาคุมมากินไว้แต่เนิ่นๆ และยังขู่ด้วยว่าถ้าเมื่อไหร่ที่เธอท้อง เขาจะเฉดหัวเธอทิ้งทันที กลิ่นจันทร์ไม่ได้กลัวเรื่องที่เขาขู่สักนิด เธอไม่เคยคิดเรื่องที่จะถูกเขาทิ้ง ตรงกันข้ามถ้าเขาทิ้งเธอเร็วๆ เธอก็จะดีใจเสียอีก แต่ที่ต้องยอมทำตามคำสั่งร้ายกาจนั่น ก็เป็นเพราะเธอกลัวว่าถ้าทำอะไรไม่ถูกใจเขา พี่ชายของเธออาจจะเดือดร้อนอีก
“...”
“เป็นอะไรไผ่ ทำไมเงียบไป หรือแกคิดว่าเราเป็นผู้หญิงไม่ดี มีอะไรกับผู้ชายทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสม”
“เปล่านะอิง เราไม่ได้คิดแบบนั้น” เพราะอีกไม่นานเธอเองก็คงอยู่ในสถานะเดียวกับอิงดาว ต่างกันก็เพียงอิงดาวเสียความบริสุทธิ์ให้กับผู้ชายที่ตัวเองพอใจ แต่สำหรับเธอจำเป็นต้องยอมเสียมันให้กับผู้ชายที่เกลียดทั้งเธอและพี่ชายเธอ
“ว่าแต่รับน้องวันนี้เป็นไงบ้าง”
“สนุก โหด เครียด มีทุกรสชาติเหมือนเดิม โดนว้ากด้วย”
“ใครเป็นพี่ว้ากแทนพี่พี”
“พี่เว”
“เราบอกความลับของพี่เวให้อย่างเอามั้ย”
“ความลับของพี่เว?”
“อื้อ พี่พีบอกเราว่าพี่เวแอบชอบแกด้วยแหละ นี่พี่พีก็มาขอไลน์แกกับเรา แต่เรายังไม่ได้ให้หรอก อยากรอถามแกก่อน”
“วันนี้พี่เค้ามาส่งเราแล้วก็ขอไลน์เราไปแล้ว”
“จริงเหรอ ตื่นเต้นนะเนี่ย เราว่าพี่เวก็น่ารักดีนะ แกว่าไง” อิงดาวแสดงความตื่นเต้นออกมาทางน้ำเสียงและท่าที เมื่อรู้ว่าเพื่อนของแฟนกำลังจะจีบเพื่อนตัวเอง
“เราไม่ว่าไงหรอกอิง แต่เราคงไม่มีสิทธิ์ชอบหรือคบใครแล้ว และก็ไม่อยากให้ใครมาชอบเราด้วย”
