บทที่ 77 บทที่ 77

กลิ่นจันทร์ได้ยินเช่นนั้นก็โล่งใจไม่น้อย รีบผลักประตูเข้าไปในห้องทำงานของนภัทร ซึ่งก็จริงอย่างที่ดนัยว่า เพราะในนั้นไม่มีใครอยู่จริงๆ มีเพียงแสงสว่างและเสียงการทำงานเบาๆ ของเครื่องปรับอากาศที่ดนัยเปิดเอาไว้รอเจ้านายเท่านั้น

ตาคู่สวยกวาดมองไปทั่วห้องทำงานนั้น พลางเปรียบเทียบกับเมื่อเกือบสามปีที่แล้ว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ