บทที่ 8 ตอนที่ 8
“อย่าสู่รู้ ถ้าฉันต้องการ ฉันจะบอกนายเอง จะไปไหนก็ไป ฉันอยากดื่มคนเดียว”
เฮ็นรี่มีท่าทางอิดออดเพราะเป็นห่วงเจ้านาย แต่สายตาดุดันของไทโรนก็ทำให้บอดี้การ์ดร่างยักษ์ต้องรีบเดินหายออกไปกับความมืด
ไทโรนกระดกแก้วเหล้าขึ้นเทผ่านลำคออีกครั้ง นัยน์ตาคมกริบที่เต็มไปด้วยความเดือดดาล จ้องผ่านความมืดสลัวของไนต์ คาร์ตันไปยังผู้หญิงในชุดสีเหลืองทองสุดเซ็กซี่ที่ยามนี้กำลังขับกล่อมนักท่องเที่ยวด้วยบทเพลงจังหวะสนุก กายสาวในชุดเสื้อผ้าน้อยชิ้นกำลังเคลื่อนไหวตามจังหวะเพลง รอยยิ้มหวานฉ่ำที่โปรยปรายออกมานั้นเต็มไปด้วยความยั่วยวน
“บัดซบ! เธอมันอีตัวดีๆ นี่เอง พุดแก้ว”
หนุ่มหล่อผู้ถือหุ้นเกือบทั้งหมดของไนต์คลับสุดหรูแห่งนี้เอาไว้สบถในลำคอ พลางกระดกเหล้าในแก้วจนหมด นัยน์ตากระด้างมืดลึกจ้องไปที่ร่างของพุดแก้วบนเวทีตลอดเวลา ใจหนึ่งอยากจะกระโจนขึ้นไปลากร่างอรชรที่กำลังยักย้ายส่ายสะโพกนั้นลงมา และควักลูกตาของไอ้ผู้ชายทุกคนที่กำลังมองสะโพกอวบอัดของพุดแก้วซะ แต่เขากลับทำอย่างที่คิดไม่ได้ ร่างกายถูกกดดันด้วยศักดิ์ศรี เกมนรกตรงหน้ามันคือเล่ห์กลของโทมัส บราวน์ เขาจะไม่มีวันยอมตกลงไปในบ่อนรกนั้นเด็ดขาด
ชายหนุ่มต้องใช้ความพยายามที่สุดในชีวิตเพื่อที่จะบังคับสายตาของตัวเองให้มาจดจ้องที่แก้วเหล้าในมือ วันนี้เขาดื่มมากเกินไป แต่มันคือหนทางเดียวที่จะทำให้เขาเลิกสนใจนางมารร้ายอย่างพุดแก้วได้ชั่วขณะ
“เติมอีก เร็วเข้า”
บริกรรีบเทเหล้าใส่แก้วให้ไทโรนอีกครั้ง ชายหนุ่มยกขึ้นเทลงคอจนหมด จากนั้นก็ส่งสัญญาณให้กับคนของตัวเอง
“ไปเรียกผู้หญิงมาให้ฉันสามคน เดี๋ยวนี้”
“ครับ คุณไท”
คนของเขารับคำ ไม่นานผู้หญิงสาวสวยในชุดวาบหวามโชว์ทั้งบนทั้งล่างก็พากันเดินนวยนาดเข้ามาหา สาวสองคนทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ข้างเขา ในขณะที่สาวผิวเข้มหุ่นดีมากอีกคนซึ่งเป็นดาวเด่นของไนต์ คาร์ตันเลือกที่จะนั่งลงบนตักของเขา
“มีอะไรให้พวกเราช่วยหรือคะ คุณไท”
บั้นท้ายอวบส่ายวนไปมากับตักแกร่งของหนุ่มเจ้าของไนต์คลับ หากเป็นในยามอื่นไทโรนคงจับหล่อนโยนลงกับพื้นไปแล้ว แต่ตอนนี้ไม่ใช่... เขาต้องการสนใจพวกหล่อนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อที่จะลบภาพของผู้หญิงที่อยู่บนเวทีอย่างพุดแก้ว
“ฉันต้องการความสำราญ”
“ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ”
ไทโรนยิ้มเยาะ ก่อนจะกดปากแนบลงไปหาสาวบนตักแกร่ง เขาเลือกที่จะจูบอย่างดูดดื่มดุดัน กอดรัดร่างอวบอิ่มที่เชิญชวนนั้นเพื่อปกปิดความรู้สึกที่แท้จริงในใจ และไทโรนก็ทำได้ดีชนิดที่เรียกได้ว่าเยี่ยมยอด เพราะคนที่กำลังร้องเพลงบทเวทีถึงกับลืมเนื้อเลยทีเดียว ดวงตากลมโตของพุดแก้วเบิกกว้าง หัวใจเจ็บปวดกับภาพที่เห็นยิ่งนัก ไทโรนเป็นเสือผู้หญิง เขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้ ไม่แปลกหรอกที่เขาจะทำแบบนี้กับผู้หญิงมากหน้าหลายตา หล่อนรู้อยู่เต็มอกแล้วนี่ แล้วทำไมจะต้องรู้สึกเหมือนหัวใจจะพังแบบนี้ด้วย
พุดแก้วกัดฟันละสายตาจากภาพของไทโรนที่กำลังฟัดกันนัวเนียกับสาวหุ่นดี มามองบรรดาผู้ชายเบื้องหน้าผ่านม่านน้ำตา และก็กัดฟันร้องจนจบเพลง
“ขอบคุณมากค่ะ แล้วพบกันใหม่”
หล่อนโค้งคำนับให้กับทุกคน และเดินกลับไปหลังเวที เสียงผู้ชายจำนวนมากตะโกนว่าเอาอีก อยากเห็นหล่อนร้อง และเต้นอีกครั้ง แต่ทุกอย่างมันสิ้นสุดลงแล้ว หล่อนไม่มีแรงพอที่จะทำแบบนั้นได้อีก หัวใจกำลังเจ็บปวด
“คุณพุด มีนักธุรกิจกระเป๋าหนัก อยากคุยด้วยค่ะ”
บริกรเดินเข้ามาหาก่อนที่หล่อนจะกลับเข้าไปในห้องแต่งตัว
“บอกเขาว่าฉันเหนื่อยนะ คืนนี้จะกลับบ้านแล้ว”
“ทำอย่างนั้นไม่ได้นะคะ กฎของไนต์ คาร์ตัน ห้ามปฏิเสธลูกค้า”
พุดแก้วยืนนิ่ง ดวงหน้าซีดเผือด
“แต่ฉันเหนื่อย...”
“ลูกค้ารออยู่ที่โต๊ะ VIP 4 ค่ะ”
แล้วบริกรก็หมุนตัวเดินจากไป หญิงสาวถอนใจเฮือกใหญ่ และก็ไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกจากจำต้องทำตามกฎของไนต์ คาร์ตัน
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีจ้ะหนูพุดแก้วคนสวย มานั่งตรงนี้กับฉันสิ”
ผู้ชายวัยเกินกว่าห้าสิบ หัวล้านไปเกินครึ่งยิ้มกว้าง และรีบตบที่นั่งข้างๆ ตัวให้หล่อนเดินไปนั่งด้วย แต่หล่อนไม่ยอม
“พุดนั่งตรงนี้ดีกว่าค่ะ”
“ไม่เอาน่าหนูพุดแก้ว... ฉันอยากให้หนูนั่งข้างๆ ฉันนี่”
ความประหม่าอัดแน่นเต็มกายสาว และก็ไม่มีทางเลือกอีกเช่นเคย
“ค่ะ”
บั้นท้ายอวบทรุดลงนั่งบนเก้าอี้นวมตัวยาว โดยเลือกให้ห่างจากเสี่ยร่างท้วมมากที่สุด แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล เพราะยิ่งหล่อนพยายามจะรักษาระยะห่าง ไอ้เสี่ยเฒ่าก็ยิ่งขยับเข้ามาใกล้ มืออวบๆ ก็ถือวิสาสะตวัดรอบเอวของหล่อนเอาไว้ทันที
“อย่าค่ะเสี่ย”
พุดแก้วขัดขืน ภาวนาให้ค่ำคืนนี้จบลงโดยเร็วที่สุด จบลงก่อนที่หล่อนจะเปลืองเนื้อเปลืองตัวมากไปกว่านี้
“อย่าทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลยน่า ใครๆ ก็รู้ดีว่าเด็กที่นี่ออฟได้ทุกคน”
คนฟังหน้าซีดเผือด ภาวนาให้สิ่งที่กำลังคิดเอาไว้ไม่เป็นความจริง แต่ดูเหมือนว่าสวรรค์จะไม่เข้าข้างคนอับโชคเช่นหล่อนเลย
“คืนนี้หนูพุดแก้วต้องไปกับเสี่ย”
ดวงหน้างามซีดเผือด ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบแก้สถานการณ์
“เออ... คืนนี้พุดคงไปกับเสี่ยไม่ได้...”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เสี่ยกระเป๋าหนักนะ จ่ายไม่อั้น”
พุดแก้วหน้าซีดแล้วซีดอีกลอบชำเลืองมองไปยังโต๊ะที่ไทโรนนั่งอยู่ ภาวนาให้เขาเลือกที่จะมาลากหล่อนออกไปจากสถานการณ์นี้สักที แต่เขากลับไม่ได้สนใจหล่อนเลยแม้แต่น้อย เขายังคงสนุกกับการนัวเนียกับสาวๆ พวกนั้น หัวอกทรมานจนเหมือนจะขาดใจ
