บทที่ 9 ตอนที่ 9
“เสี่ยคะ... ปล่อยพุดก่อนค่ะ”
เสี่ยใหญ่มากตัณหาพยายามจะนัวเนียหล่อนบ้าง แต่สองมือบางก็ดันเอาไว้สุดแรง
“ไม่เอาน่าหนูพุดแก้ว เสี่ยบอกแล้วไงว่าจ่ายไม่อั้น”
“คือว่าพุด... พุดไม่ชอบทำอะไรต่อหน้าคนอื่นน่ะค่ะ”
“แสดงว่าชอบไปที่มิดชิดใช่ไหม”
เสี่ยนรกยิ้มกว้าง ยกมือขึ้นปาดปากด้วยความหื่นกระหาย
พุดแก้วฝืนยิ้มทั้งๆ ที่อยากจะร้องไห้ ภาวนาให้ทุกอย่างเป็นไปตามแผนการของโทมัส เพราะถ้าโทมัสคาดคะเนผิดแม้แต่นิดเดียว หล่อนคงได้ตายทั้งเป็น
“ไปกันเถอะ”
“ปะ ไปไหนคะเสี่ย”
“ก็ไปที่ที่มิดชิดกว่านี้ไงหนูพุดแก้ว เสี่ยหิวมากแล้ว”
ร่างของหล่อนถูกประคองให้ลุกขึ้นด้วยมืออวบน่ารังเกียจของเสี่ยมากตัณหา ทางเดินแคบๆ ทำให้หล่อนต้องเดินผ่านโต๊ะของไทโรนด้วย
“จะกลับแล้วหรือครับเสี่ยปีเตอร์”
ไทโรนเอ่ยทัก ไม่ได้แสดงท่าทางแยแสหล่อนที่กำลังถูกโอบกอดเลยแม้แต่นิดเดียว
‘ไอ้ไทโรนมันสนใจแกนังพุด มันไม่ยอมให้ใครแตะต้องแกหรอก ฉันเอาหัวเป็นประกัน’
บางทีสิ่งที่โทมัสคิดเอาไว้อาจจะผิดพลาด เพราะเท่าที่เห็นไทโรนแทบไม่มองหล่อนเลยด้วยซ้ำ เขาไม่สนใจหล่อน และไม่มีทางชอบหล่อน
“พอดีหนูพุดแก้วคนสวยไม่ชอบให้ผมทำอะไรประเจิดประเจ้อนะครับ”
เขามองหล่อน ใช่นัยน์ตาคมกริบมองหล่อนแล้ว แต่ไม่มีวี่แววแห่งความปรานีเลยแม้แต่นิดเดียว คนถูกมองเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ
“ขอให้คืนนี้เสี่ยมีความสุขมากๆ นะครับ”
“มันแน่นอนอยู่แล้วคุณไท หนูพุดแก้วสวยขนาดนี้ ผมคงขึ้นสวรรค์หลายรอบแน่ๆ”
เสียงหัวเราะของเสี่ยบ้าตัณหาดังขึ้น มันน่ากลัวน่าขยะแขยงราวกับเสียงของมัจจุราชในขุมนรกนัก หล่อนหวาดกลัว มองไทโรนอย่างวิงวอน แต่เขากลับไม่สนใจหล่อนเลย ไม่ช้าร่างของหล่อนก็ถูกดึงให้เดินออกไปจากไนต์คลับหรู ย่างก้าวใกล้ขุมนรกเข้าไปทุกขณะ
“คุณไท...”
เสียงวิงวอนเจือสะอื้นที่ดังขึ้นก่อนที่ร่างอรชรจะถูกไอ้เสี่ยนรกนั่นหิ้วออกไปมันคมยิ่งกว่าใบมีดโกน โสตประสาททุกเส้นในตัวเต้นอย่างรุนแรง สองมือใหญ่กำแน่นเป็นหมัด กรามแกร่งขบกันจนขึ้นสันนูน เขาพยายามต่อสู้กับหายนะตรงหน้า พยายามจะทำเป็นไม่สนใจกับการถูกหิ้วไปของพุดแก้ว ผู้หญิงที่เขาถูกตาต้องใจและต้องการลากขึ้นเตียงตั้งแต่แรกสบตา แต่ให้ตายเถอะเขากำลังจะเป็นบ้า
สมองสั่งให้เขานั่งลง หันไปจูบกับแม่สาวๆ หุ่นดีมากๆ พวกนั้นต่อ พวกหล่อนสวยจัด และก็ไม่ได้สวยน้อยกว่าพุดแก้วเลยสักนิด ตรงกันข้ามสวยกว่า เซ็กซี่กว่าอีกต่างหาก แล้วทำไม...? ทำไมเขาถึงไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรือปรารถนาพวกหล่อนเลยสักนิด พุดแก้วต่างหากที่เขาต้องการ... ต้องการจะฝากฝังความแข็งชันเข้าไปในร่องสาวให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้
“บ้าชิบ!”
ร่างสาวอวบถูกผลักจนกระเด็น ไทโรนผุดลุกขึ้นยืน
“ว๊าย... คุณไททำอะไรคะ”
ชายหนุ่มไม่สนใจท่าทางไม่พอใจของแม่สาวพวกนั้น เขาก้าวยาวๆ ออกไปด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ต่อให้ต้องตกลงไปในหลุมพรางที่โทมัสขุดขึ้นมาเขาก็ไม่สนใจ แต่สิ่งเดียวที่เขาจะไม่มีวันให้เกิดขึ้นนั่นก็คือพุดแก้วจะตกเป็นของผู้ชายคนไหนไม่ได้
นอกจากไทโรน คาร์ตันคนเดียวเท่านั้น!
“เสี่ย... อย่า... อย่าค่ะ...”
พุดแก้วผลักไสเต็มแรง เมื่อเสี่ยนรกคิดจะข่มเหงหล่อนในรถ แต่แล้วการขัดขืนของหล่อนก็มีอันต้องจบลงเมื่อกำปั้นหนักๆ ถูกประเคนเข้าใส่ท้องน้อยสองครั้งติด ร่างอรชรหยุดเคลื่อนไหวและหมดสิ้นเรี่ยวแรงพอที่จะช่วยตัวเองอีกต่อไป
“อย่า...”
เสียงแผ่วเบาดังขึ้น หยาดน้ำตาไหลอาบแก้มนวล สมองคิดถึงไทโรน อยากให้เขาตามหล่อนออกมาและมาช่วยหล่อนให้พ้นจากน้ำมือของผู้ชายสารเลวคนนี้ แต่ความหวังของหล่อนคงไม่มีทางเป็นความจริง เพราะไทโรนไม่มีทีท่าว่าจะสนใจหล่อนอย่างที่โทมัสพูดเลยสักนิด วันนี้... ความสาวที่เฝ้ารักษามานานคงต้องย่อยยับไม่มีชิ้นดี
“ชอบรุนแรงก็ไม่บอก”
ภาพสุดท้ายที่สมองรับรู้คือรอยยิ้มหื่นกระหายของผู้ชายร่างท้วม จากนั้นสติก็ดับวูบไป ทิ้งร่างกายให้ตกนรกอย่างสุดจะต้านทาน
“สวยเหลือเกิน หนูพุดแก้ว”
มืออวบอ้วนไล้ไปตามบ่าเปลือยของพุดแก้ว ผิวขาวเนียนทำให้เสี่ยใหญ่ผู้มีเงินจำนวนมากถึงกับน้ำลายไหล และคงจะจัดการกับเสื้อผ้าชิ้นเล็กๆ ของพุดแก้วได้สำเร็จ หากไม่มีเสียงเคาะประตูรถดังขึ้นเสียก่อน
“บ้าชิบ ใครวะ”
กระจกรถถูกกดลงเหลือครึ่งบาน
“มีอะไรวะ อ้าว คุณไทนั่นเอง มีอะไรกับผมครับ”
ไทโรนมองหน้าเสี่ยตัวอ้วน และเลยเข้าไปถึงผู้หญิงที่นอนราบหมดสติอยู่ภายในรถ ความเดือดดาลระเบิดตูมขึ้นถึงขีดสุด ถึงแม้ว่าจะรู้อยู่เต็มอกว่าพุดแก้วคือสายของโทมัส แต่เขาก็ไม่สามารถทนเห็นใครทำร้ายหล่อนได้
“เสี่ยทำอะไรพุดแก้ว”
คนถูกถามหัวเราะ ก่อนจะตอบ
“ก็ขัดขืนดีนัก เลยจัดหนักให้สองหมัด สลบเลย”
คนอย่างไทโรนไม่เคยยอมปล่อยให้อารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผลมาก่อน แต่ยามที่เขากระชากไอ้เสี่ยนรกลงมากระทืบข้างรถ อารมณ์เดือดดาลของเขารุนแรงบ้าคลั่งจนเหตุผลทั้งหมดในโลกก็ไม่สามารถหยุดยั้งได้ เขาประเคนทั้งเท้าทั้งเข่า กระทืบใส่ร่างอ้วนของผู้ชายตรงหน้าจนมันสลบแน่นิ่ง
“โทษฐานที่มึงกล้าทำร้ายพุดแก้ว”
ไทโรนใช้เท้าเขี่ยคนที่นอนสลบขวางอยู่ไปจนพ้นทาง จากนั้นก็ช้อนร่างไร้สติของพุดแก้วขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน มุ่งหน้าสู่รถคันงามของตัวเองทันที
“คอยดูแล้วกันโทมัส... เกมนี้ใครจะชนะ”
นัยน์ตาคมกริบสีสนิมลุกเป็นไฟ ยามจับจ้องไปตามกายสาวขาวสะอาด พุดแก้วบอบบางเหมือนไร้พิษสง แต่เขามั่นใจว่าหล่อนเต็มไปด้วยพิษนานาชนิดเลยทีเดียว ก็ได้... ในเมื่อพวกยูไนเต็ด บราวน์ต้องการใช้วิธีนี้เล่นงานเขา คนอย่างไทโรน คาร์ตันก็จะไม่มีวันปฏิเสธของหวานที่ส่งมาให้ เขาจะไชชอนพุดแก้วให้เน่าพรุน จากนั้นก็เขี่ยของเน่าๆ ชิ้นนี้ทิ้งลงถังขยะ จากนั้นเสียงหัวเราะดังก้องของเขาก็จะบาดลึกไอ้พวกขี้แพ้พวกนั้นจนมันต้องแทรกแผ่นดินหนี คอยดูสิ
