บทที่ 50 ไม่ใช่ลูกผู้ชาย

นิจิตเอ่ยถามฟาเบียนไปตรง ๆ เขาสบตาฟาเบียนแบบคาดคั้น

สุจิรานั่งร้องไห้อยู่ข้าง ๆ เขา นิจิตยังโอบไหล่ปลอบโยนเธออยู่

“ผมรักจิล” ฟาเบียนพูดขึ้นมาอย่างเลื่อนลอย น้ำเสียงของเขาแกว่งพอสมควร

“พูดขึ้นมาตอนนี้ มันจะมีประโยชน์หรือคะ” สุจิราสวนคำพูดขึ้นมาทันที เธอยกหน้าที่เปื้อนน้ำตามองฟาเบียนแบบตัดพ้อ

“ผมก...