บทที่ 115 115

“ไม่ต้องขอบคุณผมแล้ว” มือใหญ่วางลงบนศีรษะทุยสวย แล้วลุกขึ้นยืน “อีกชั่วโมงหนึ่ง ฟ้าคงมืด คุณพอจะเดินไหวไหมความรัก เราจะต้องรีบออกไปให้พ้นป่านี้ก่อนจะมองไม่เห็นทาง”

รักชนกใจหายวาบ รีบกระตุกมือหนาแล้วส่ายหน้าช้าๆ “ฉะ…ฉันไม่มีแรงค่ะ”

“งั้นผมจะอุ้มคุณเอง”

“แต่ไกลขนาดนั้น คุณอุ้มฉันไม่ไหวหรอกค่ะ แล้วน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ