บทที่ 13 13

มินชยายิ้มแค่น…มองหลังหญิงเพี้ยนที่เดินไป รำไป จนกระทั่งออกจากห้องกักขังเธอแล้วนั่นละ ถึงค่อยผ่อนลมหายใจออกมาอย่าง อึดอึด

ปฏิพัทธไม่ใช่เจ้าชายหรอก ทว่าเป็นมารร้ายที่มีเสน่ห์จนน่ากลัว … !

เย็นวันนั้น วารินทร์หน้าบึ้งตึงถือผ้ากับอ่างน้ำมา หมายจะ เช็ดตัวให้มินชยา ทว่าเธอปฏิเสธ ขอร้องเสียงอ่อนว่าอยากจ...