บทที่ 22 22

ต่อตา ทำให้เธอรู้สึกแย่ไม่น้อย จึงอยากไปพบ…อยากไปดูว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง “ไม่มีเหตุผลค่ะ”

สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะตัดบทเช่นนั้น เพราะถึงบอกไป เขาก็คงไม่เชื่ออยู่ดีว่าเธอเป็นห่วงไปรยาจากใจจริง

“จะมัดก็รีบมัดเถอะค่ะ”

ดวงตาคมปลาบมองเธอ ก่อนจะเดินไปทางประตูแล้วบอกว่า “ไม่มัดละ…อ้อ ไม่ใช่ว่าฉันใจอ่อน...