บทที่ 60 60

“โธ่เว้ย !” กระทืบเท้าปึงปัง ยีผมตัวเองจนยุ่งรุงรัง ก่อนจะดึงมินชยาลุกขึ้น ล็อกคอแล้วลากพาออกจากห้องไปด้วยความเร็วราวพายุ

“อย่า…อย่าพาหนูมิ้นไป” ชายชรายื่นมือไปหวังจะช่วย…แต่จะช่วยอะไรได้เล่า ในเมื่อสองขาไม่อาจขยับเลย

“คุณวารินทร์” มีช่วงหนึ่งที่หญิงสาวได้สบตากับสาวใช้ผู้ที่มีแววตาหมองหม่น “ทำไมคุ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ