บทที่ 92 92

“ทำไมมองผมแบบนั้น” จู่ๆเขาก็หยุดหัวเราะแล้วหันมาถามหล่อนอย่างฉงน

“เอ้อ…ก็แค่แปลกใจที่เห็นคุณหัวเราะน่ะค่ะ” หล่อนตอบเสียงตะกุกตะกัก หลบตาวูบ แก้มร้อนผ่าว

“หืม…?” คิ้วหนาเลิกขึ้นสูง พลางดึงร่างบางเข้ามากอดแนบอก “ปกติผมหน้าดุมากเลยหรือไง”

“ก็ใช่น่ะสิคะ คุณชอบทำหน้าขรึม หน้าเครียด ตาดุใส่ฉัน ฉันเพิ่ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ