บทที่ 47 ภารันย์

เขาหันหน้ามายิ้มให้กับเธอ

“ไว้พี่พร้อมแล้วพี่จะบอกชมพูเป็นคนแรก”

“ชมพูขอโทษนะคะ ไม่ได้คิดจะละลาบละล้วง” เธอทำหน้าแบบรู้สึกตัวว่าผิด

ภารันย์ยกมือที่อยู่ใกล้มาจับมือของเธอเอาไว้ แล้วพาไปวางไว้ที่ตัก

“พี่เล็กอย่าเครียดนะคะ”

"เรื่องอะไร"

"ก็ทุก ๆ เรื่อง"

“จ้ะ พี่จะพยายาม”

เธออยากจะถามอะไรเขามากม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ