บทที่ 68 เกลียด

กลางดึกคืนนั้น

​ภารันย์สะดุ้งตื่นมาในตอนดึกสงัดใกล้รุ่ง ตัวเขาเหมือนนอนทับอะไรร้อน ๆ อยู่ เขาพลิกตัวออกห่างจากร่างเล็ก ๆ ที่นอนซุกอยู่ใต้ปลีกอกของเขา และส่งเสียงร้องครางแผ่ว มีเสียงสะอื้นปนออกมาให้ได้ยินด้วย เขาได้สติลุกขึ้นนั่งเปิดไฟที่หัวเตียง ชมพูนอนสั่น ๆ เหมือนเจ้าเข้า เขาแตะฝ่ามือลงไปสัมผัส เ...