บทที่ 97 ตัดพ้อ

“อย่าพูดเลยค่ะ ไม่มีประโยชน์ ชมพูพอแล้ว” เธอปฏิเสธอยู่เหมือนเดิม แข็งขืนอยู่ในอ้อมแขนของเขา ภารันย์เศร้าใจเสียใจ เธอรับรู้ได้ว่าเขาสะอื้น น้ำตาของภารันย์เปรอะข้างแก้มของเธอเช่นกัน

“พี่รู้ไหมคะ ทุกครั้งที่พี่ทำร้ายตัวเอง คนที่รักพี่ทุกคนเขาก็เจ็บปวดเหมือนกัน ตอนนี้ ชมพูขอแค่ให้เรายุติ ชมพูขอแค่นี้ ไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ