บทที่ 6 บทที่ 6

จาฟาร์พยักหน้าให้สาวใช้ดึงม่านกั้นสายตาที่เป็นผ้าสีทองหนาหนักปักลวดลายงดงามลงมา ในตอนนี้พีรกานต์จึงรู้สึกเหมือนอยู่ในห้องเล็กๆ ที่มีความกว้างแค่เตียงนุ่มที่เธอนั่งอยู่

“ที่นี่ที่ไหนกัน” ในที่สุดพีรกานต์ก็ถามคำถามที่เธอสงสัยอยู่ออกไป

ชีคจาฟาร์สบตาคู่สวยของพีรกานต์นิ่ง ก่อนจะยิ้มบางๆ ออกมาให้เธอ

“นครบาร์ยาเนีย หนึ่งในเมืองที่มั่งคั่งที่สุดทางตอนใต้ของคาบสมุทรอาหรับ เมืองแห่งทะเลทราย”

พีรกานต์ถึงกับเบิกตากว้าง ริมฝีปากอิ่มเผยอออกอย่างตกใจ คำถามต่อมาคือเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ในเมื่อเมื่อคืนนี้หญิงสาวยังอยู่ที่ผับอยู่เลย

จาฟาร์หัวเราะลั่น กับความไร้เดียงสาของหญิงสาว พีรกานต์มองคนที่กำลังหัวเราะเยาะเธออยู่อย่างขุ่นมัว ใบหน้าสวยนั้นงอง้ำลง ดวงตาที่มองจาฟาร์เขียวปั๊ด

“ถามแค่นี้ทำไมต้องหัวเราะเยาะกันด้วย” หญิงสาวแหวใส่ชายหนุ่มอย่างโมโห

ชีคจาฟาร์ต้องลดเสียงหัวเราะลง ก่อนจะค่อยๆ หยุดหัวเราะเมื่อเห็นท่าทีโกรธขึงน่ารักของพีรกานต์

“หึ...หึ เอางี้แล้วกันนะสาวน้อย ฉันจะเล่าเรื่อง เอ่อ...จะเรียกว่าอะไรดีล่ะ ถูกลักพาตัวหรือถูกอุ้มดี”

“จะถูกอะไรก็เหมือนกันทั้งนั้นล่ะ รีบๆ เล่ามาเถอะ”

ชีคจาฟาร์ยักคิ้วเข้มขึ้นให้หญิงสาวข้างหนึ่ง กิริยานั้นทำให้พีรกานต์ต้องกำหมัดแน่น เพราะอยากตบใบหน้ายียวนกวนประสาทนั้นเต็มที

“สั้นๆ แล้วกัน ฉันอุ้มเธอขึ้นเครื่องบินมา โดยที่เธอสลบไปนาน 1 วัน 1 คืนเต็มๆ”

“อะไรนะ 1 วัน 1 คืนเต็มๆ เลยเหรอ” พีรกานต์ครางออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ “แล้วคุณจับฉันมาไกลถึงที่นี่ทำไมกัน ส่งฉันกลับเดี๋ยวนี้นะไอ้คนชั่ว” หญิงสาวตะคอกใส่จาฟาร์อีกครั้ง

“คำก็ชั่ว สองคำก็ชั่ว ได้...ถ้าอยากให้ชั่วนัก ฉันจะเป็นคนชั่วให้เธอดู” ชีคจาฟาร์บอกเสียงเย็น ก่อนจะกดข้อมือบางลงกับฟูก ใบหน้าคมก้มลงบดขยี้จุมพิตที่หนักหน่วงและร้ายกาจให้เธอ

ริมฝีปากร้อนผ่าวบดขยี้ริมฝีปากอิ่มแรงๆ ปลายลิ้นอุ่นไล้ไปตามไรฟันขาวสะอาดอย่างหยอกเย้า แต่พีรกานต์ก็อดทนไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อความรัญจวนที่จาฟาร์สร้างขึ้น หญิงสาวกัดฟันแน่นไม่ยอมให้ลิ้นร้อนๆ ผ่านเข้าไป

ชีคหนุ่มเปลี่ยนวิธีใช้มือใหญ่รวบมือบางทั้งสองข้างตรึงไว้เหนือศีรษะของหญิงสาว และมืออีกข้างดึงทึ้งผ้าต่วนสีขาวที่ห่อหุ้มร่างบางเอาไว้ กระชากทีเดียวขาดติดมือ เผยความงามที่ซุกซ่อนอยู่ข้างในให้ประจักษ์แก่สายตา ดวงตาคมกริบหลุบมองทรวงอกอวบงามที่ประดับยอดด้วยตุ่มไตสีชมพูระเรื่อ

“อย่า” พีรกานต์ร้องออกมาอย่างอับอาย

จาฟาร์ละสายตาจากทรวงอกอวบประกบริมฝีปากเข้ากับเรียวปากนุ่มอย่างรวดเร็วและแม่นยำ ไรฟันที่กำลังจะกัดเรียวลิ้นร้อนต้องค้างเปิดอ้าขึ้น เมื่อมือใหญ่บีบเข้าที่กระพุ้งแก้มนวลเนียนได้ทันเวลา

“ถ้าเธอกัดฉันอีกครั้ง ฉันจะกัดเธอให้ทั่วทั้งตัวเลย” ชายหนุ่มบอกชิดเรียวปากนุ่ม

“ได้โปรด อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันขอร้อง ฉันจะไม่ว่าไม่ด่าคุณแล้ว อย่าทำอะไรฉันเลยนะ”  พีรกานต์อ้อนวอนอย่างน่าสงสาร น้ำใสๆ ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยเป็นสายผ่านแก้มนวลไป

จาฟาร์มองน้ำตานั้นแล้วก็นิ่งงันไป เขาเป็นโรคแพ้น้ำตา และไม่ชอบเห็นมันอย่างมาก

“หยุดร้องไห้คร่ำครวญได้แล้ว ฉันพาเธอมาอยู่ด้วยกันที่นี่ ที่ที่เธอไม่ต้องทำงานอะไรเลย เธอก็จะมีกินมีใช้ตลอดจนกว่าชีวิตจะหาไม่ แค่เธอมอบความสุขให้ฉันเท่านั้นเอง”

ยิ่งได้ยินพีรกานต์ก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นไปอีก

“บ้าเอ้ย! ฉันบอกให้เธอหยุดร้องไห้ไงเล่า” จาฟาร์สบถเสียงลั่น

“กะ...ก็คุณจะให้ฉันอยู่ในฐานะอะไร ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ ฉันอยากกลับบ้าน อยากกลับเมืองไทย” พีรกานต์สะอื้นฮัก

“เป็นผู้หญิงของฉัน ชีคจาฟาร์ อับดุล บิน ฮัสซาร์” จาฟาร์บอก ดวงตาคมตกลงที่ปทุมงามล่อตาล่อใจอยู่ ก่อนจะส่งมือใหญ่ทักทายด้วยการบีบคลึงเบาๆ

“เป็นผู้หญิงของคุณ คุณเป็นชีคเหรอ” พีรกานต์ครางออกมาทันที เมื่อมือใหญ่สัมผัสกับทรวงอกอวบของเธอ

“ใช่” จาฟาร์ตอบ เขาก้มลงแตะริมฝีปากร้อนผ่าวกับยอดทรวงสีสวย และตั้งขึ้นรับการทักทายทันที ดวงตาคมแวววาวอย่างชอบใจ

“ถะ...ถ้างั้น ฉะ...ฉัน ก็ต้องอยู่ในฮาเร็มของคุณเหรอ” พีรกานต์ถามก่อนจะกัดริมฝีปากกลั้นเสียงครางของตัวเอง เมื่อชายหนุ่มแตะปลายลิ้นที่ยอดทรวง

“ถ้าเธอน่ารักแบบนี้ และให้ความสุขฉันได้มากกว่าคนอื่น เธอก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในนั้น ฉันจะแยกเธอเอาไว้ต่างหาก” ชีคหนุ่มบอก ตวัดลิ้นเลียไล้ยอดทรวงสีสวยไปมาสลับกันทั้งสองข้าง

ร่างบางของพีรกานต์แอ่นหยัด เสนอกายให้ชายหนุ่มสนองได้ถนัดถนี่อย่างไม่รู้ตัว

“คิดดูให้ดีนะ ถึงยังไงฉันก็ไม่ส่งเธอกลับเมืองไทยอยู่แล้ว แทนที่เธอจะต่อต้านฉัน แล้วฉันก็ต้องบังคับเธออยู่ดี สู้เธอเต็มใจเอาอกเอาใจฉันอย่างน่ารักแบบนี้ เธอก็จะสบายไปทั้งชาติ ที่เมืองไทยเธอก็ไม่มีญาติพี่น้องอยู่อีกนี่นา จะอยากกลับไปทำไมกัน กลับไปก็ต้องทำงานในผับ ยอมให้หัวหงอกหัวดำลวนลาม วันดีคืนดีเธออาจจะถูกบังคับขืนใจก็ได้” จาฟาร์ละคำพูดเอาไว้ ก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นมาจ้องสบตาคู่หวานที่เริ่มหรี่ปรือลงด้วยไฟพิศวาสที่เขาจุดให้ “แต่ถ้าเธออยู่ที่นี่กับฉัน เธอก็เป็นของฉันคนเดียว บอกตามตรงนะ ฉันไม่เคยถูกใจใครตั้งแต่แรกเห็นแบบเธอเลย...สาวน้อย” ชายหนุ่มเกลี้ยกล่อม ก่อนจะฝังปากและจมูกลงที่ซอกคอหอมละมุนของพีรกานต์