บทที่ 7 บทที่ 7

พีรกานต์คิดทบทวนไปมากับสิ่งที่จาฟาร์เสนอ ถ้าเธอไม่อยู่กับเขา แล้วเธอจะกลับเมืองไทยได้อย่างไรกัน ที่แห่งนี้เคยได้ยินแต่ชื่อ แต่ไม่รู้ว่ามันอยู่ส่วนไหนของแผนที่โลกด้วยซ้ำ แล้วที่เมืองไทยเธอก็ไม่มีใครให้ห่วง เพราะไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน หญิงสาวอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด ตั้งแต่พ่อกับแม่ตายพร้อมกัน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ชีวิตที่ต้องดิ้นรนปากกัดตีนถีบ หญิงสาวผจญมาหมดแล้ว แต่โชคดีที่พีรกานต์มีความสวย หญิงสาวจึงหางานทำได้ง่ายกว่าคนอื่น

พีรกานต์ตั้งปณิธานไว้กับตัวเองว่า จะไม่ขายตัวกินเด็ดขาด แต่ตอนนี้...เอ...เธอก็ไม่ได้ขายตัวนี่นา หญิงสาวถูกจับตัวมาต่างหาก และหาทางกลับบ้านไม่ถูกซะด้วย ที่สำคัญไม่มีเงินติดตัวเลยสักแดงเดียว

บทที่ 7

มือบางเลื่อนลงจากการเกาะกุมจากมือใหญ่ที่คลายออกเมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาวเริ่มคล้อยตาม พีรกานต์เลื่อนมือลงแตะใบหน้าหล่อเหลา ที่ซุกไซ้ไปทั่วลำคอระหงของเธอ ทำให้จาฟาร์ต้องเงยหน้าจากความหอมหวาน

“คุณต้องสัญญากับฉันสองข้อ ข้อหนึ่ง ฉันจะไม่อยู่รวมในฮาเร็มของคุณเด็ดขาด ข้อสอง ถ้าคุณเบื่อฉัน ขอให้คุณส่งฉันกลับเมืองไทยทันที ฉันจะไม่อยู่ที่นี่ไปจนตายโดยขาดความรัก ถ้าคุณสัญญากับฉัน ฉันก็จะตกลงยอมทำทุกอย่างที่คุณต้องการ” พีรกานต์บอก

ชีคจาฟาร์ยิ้มบางๆ อย่างยินดี

“ตกลงฉันสัญญา” ชายหนุ่มตอบตกลงทันทีด้วยใจที่สมหวัง ก่อนจะแนบริมฝีปากร้อนๆ ลงบนเรียวปากนุ่มอีกครั้ง และครั้งนี้เรียวลิ้นเล็กๆ ก็ตอบรับปลายลิ้นอุ่นซุกซอนเกี่ยวพันดูดดื่มความหวานอย่างเต็มใจ

มือใหญ่ลดลงเกาะกุมนวดคลึงทรวงอกอวบเบาๆ อย่างทะนุถนอมอ่อนโยน ปลายนิ้วเรียวปัดแผ่วที่ยอดทรวงเคร่งครัด พีรกานต์ผวาเฮือก มือบางจิกปลายเล็บยาวคมลงบนบ่าแข็งแรง แต่ก็ไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้เกิดกับจาฟาร์เลยแม้แต่น้อย

พีรกานต์ครวญครางออกมาอย่างรัญจวน ดวงตาคู่สวยหรี่ปรือลง แต่แล้วก็ต้องเบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง

“เดี๋ยว” หญิงสาวเบี่ยงใบหน้าหนีริมฝีปากร้อนๆ “คุณต้องสัญญากับฉันอีกข้อหนึ่ง” ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบๆ หญิงสาวยังคงเห็นทหารที่ยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน ก็หน้าแดงซ่าน

“อะไร” จาฟาร์ถามเสียงพร่า

“ห้ามทำ เอ่อ...แบบเมื่อกี้ต่อหน้าคนอื่น” พีรกานต์บอกไปแล้วก็ต้องหันหน้าหนีอย่างขวยเขิน

จาฟาร์กะพริบตาปริบๆ ก่อนจะมองไปรอบๆ โดยไม่มีทีท่าว่าจะขัดเขินเลยสักนิด

“ได้ ตกลงสัญญาระหว่างเรามี 3 ข้อเท่านั้นนะ”

พีรกานต์พยักหน้าหงึกหงัก จาฟาร์กดใบหน้าลงจุมพิตที่แก้มนวลหนักๆ ก่อนจะยืดตัวขึ้น โดยไม่ลืมตวัดผ้าห่มคลุมร่างบางเอาไว้

“ว่าแต่...เธอชื่ออะไรสาวน้อย ฉันรู้จากไฮซานว่าเธอชื่อน้ำหวาน” จาฟาร์ถาม

“ฉันชื่อพีรกานต์ มธุดำรง ชื่อเล่นน้ำหวาน อายุ 21 ปี” พีรกานต์ตอบ ราวกับกำลังรายงานตัว

“ถ้างั้นฉันเรียกเธอว่าฮันนี่แล้วกันนะสาวน้อย เดี๋ยวจะมีคนมาพาเธอไปทำความสะอาดร่างกาย แต่ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ มันเป็นธรรมเนียมที่ปฏิบัติกันมานานมากแล้ว และฉันก็ขัดธรรมเนียมนี้ไม่ได้ แม้จะไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไหร่ก็ตาม”

“อะไรเหรอคะ”

“ว้าย! จะบ้าเหรอ ไม่ได้นะ ไม่เอา” เสียงกรีดร้องอย่างตระหนกและตกใจที่ดังออกมาจากประตูที่ปิดสนิท ทำให้ชีคจาฟาร์เดินวนไปวนมาอย่างกระวนกระวาย

ภายในห้อง พีรกานต์เปลือยเปล่าอยู่บนฟูกบางๆ ข้างอ่างน้ำ ที่มีลักษณะเป็นวงกลมทำขึ้นจากดินเหนียวปิดทับด้วยทองคำเปลวแท้ๆ แต่ก็กักเก็บน้ำได้เป็นอย่างดี

หญิงสาวหน้าแดงตัวแดงก่ำไปหมด เธอคิดอยากจะหนีไปให้ไกลๆ เสียเดี๋ยวนี้ แต่ไม่อาจกระทำได้ จะไม่ให้พีรกานต์รู้สึกอย่างนั้นได้ยังไง ในเมื่อหญิงวัยกลางคนค่อนไปทางชราแล้ว อายุประมาณ 50 ปี กำลังอยู่กลางหว่างขาของเธอ โดยมีผู้ช่วยเป็นหญิงสาวอีก 2 คน คอยจับแขนจับขาของเธอเอาไว้อยู่ แล้วในมือของหญิงวัยกลางคนก็ยังมีมีดโกนอยู่ด้วย

“มันเป็นธรรมเนียมของเรา เราต้องทำความสะอาดให้เธอทั้งตัว รวมทั้งส่วนของความเป็นหญิง” หญิงสาวที่จับมือของพีรกานต์เอาไว้บอกด้วยภาษาไทยชัดเจน

“เธอพูดภาษาไทยได้นี่ บอกเขาหน่อยสิว่าฉันไม่ทำ ถ้าต้องทำจริงๆ ฉันจะทำเอง” พีรกานต์บอกหญิงสาวคนนั้น

“ไม่ได้หรอก เรื่องนี้มันเป็นหน้าที่ของคุณฮาดา ผู้หญิงที่ต้องปรนนิบัติท่านชีค ทุกส่วนของนางจะต้องสะอาด และไม่มีสิ่งแปลกปลอม”

พีรกานต์ดิ้นรนจนเหนื่อยหอบ แรงของหญิงสาวร่างบางคนเดียว จะสู้แรงของผู้หญิง 3 คนได้หรือ

“สิ่งแปลกปลอมที่ไหนกัน มันเป็นเรื่องธรรมชาติ” พีรกานต์บอก “ไม่เอานะ ปล่อย ปล่อยสิ ปล่อย” หญิงสาวตะโกนสุดเสียง น้ำตาคลอเบ้าตาเพราะความอับอาย เกิดมายังไม่เคยมีใครได้มองเห็นร่างเปลือยของเธอนอกจากตัวเอง แต่นี่มัน...มันมากกว่านั้น และพีรกานต์ไม่ยอม

“กรี๊ด” สุดท้าย พีรกานต์ต้องกรีดร้องออกมาอย่างอัดอั้น เมื่อทำอะไรไม่ได้

ประตูห้องบานยาวตั้งแต่เพดานจรดพื้นถูกเปิดเข้ามาโดยชีคจาฟาร์นั่นเอง

“ปล่อยนาง” จาฟาร์สั่ง

ฮาดาและหญิงสาวอีก 2 คน จึงปล่อยตัวพีรกานต์ หญิงสาวขดตัวเข้าหากันอย่างรวดเร็วและเบียดตัวชิดขอบอ่าง

“ท่านชีค นางไม่ยอมให้ข้าทำความสะอาดร่างกายเพื่อท่าน” ฮาดารีบรายงาน

“ข้าขอแล้วกัน ปล่อยนางไว้สักคน”

“ไม่ได้นะเจ้าคะ มันเป็นธรรมเนียมประเพณี และผู้หญิงในฮาเร็มของท่านทุกคนก็ผ่านขั้นตอนนี้จนสะอาดเกลี้ยงเกลาแล้วทั้งนั้น” ฮาดาคัดค้าน