บทที่ 14 ไก่แก่แม่ปลาช่อน

ธราธิปเดินออกจากตึกบริษัทศรีเรืองด้วยสีหน้าบึ้งตึงสุดขีด ในใจรู้สึกพะอืดพะอมเหมือนกลืนแมลงวันเข้าไปเป็นหมื่นตัว

ถึงยังไงเขาก็เป็นคนมีหน้ามีตาในแวดวงธุรกิจเมืองเอ แต่กลับถูกทินกรปล่อยให้รอเก้อมาทั้งวัน!

แม้เลขาฯ ของทินกรจะเอาแต่ขอโทษขอโพยไม่หยุด แต่เขารู้สึกตงิดใจว่าทินกรจงใจปั่นหัวเขาชัดๆ!

เหมือนแมว...