บทที่ 37 37

“ปราย!” ชายหนุ่มรีบคว้าร่างบางที่กำลังจะลุกหนีไว้ในอ้อมแขน น้ำเสียงเจือไว้ด้วยการประชดประชันนั้นทำให้เขาทุกข์ทรมานหาได้ต่างจากกันไม่ เขมราชแนบใบหน้าลงบนริมฝีปากสั่นระริกของหญิงสาวและพร่ำบอกสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดแล้วสำหรับเธอ

“คุณไม่ดีใจหรือที่จะได้กลับบ้านไปใช้ชีวิตเหมือนเมื่อก่อนอีกครั้ง คุณคงไม่อย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ