บทที่ 39 39

“เมื่อถึงเวลาผมจะไปหาคุณ...สัญญากับผมว่าคุณจะรอ ผมก็สัญญากับคุณเช่นกัน ที่รัก ว่าผมจะไม่ทอดทิ้งคุณ”

ชายหนุ่มให้คำมั่นเมื่อกลั้นใจเลื่อนเรียวปากออกจากจุมพิตอันดื่มด่ำ แม้ยังเสียดายหากแต่ภาระที่ยังคอยอยู่เบื้องหน้าก็สำคัญนัก

“คุณเขมคะ...” ปรายฟ้ายังเคล้าเคลียอยู่ไม่ห่างจากความแข็งแกร่งซึ่งเธอปรารถนา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ