บทที่ 22 สุดท้ายก็ต้องยอม

“อาคะ พอแล้วเจ็บหมดแล้วเนี่ย” สองมือดันแผงอกแกร่งออกห่างตัว เมื่อคนตัวโตไม่มีท่าทีจะหยุด ปากก็จูบฝ่ามือใหญ่ก็บีบนวดเคล้นขย้ำหน้าอกอย่างหนักหน่วง

“ก็อาคิดถึง” ริมฝีปากบางค่อย ๆ ผละริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง พูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ดวงตาคู่นั้นมันหวานเยิ้ม ลมหายใจที่พ่นออกมาติดขัดอย่างเห็นได้ชัดว่าเขากำ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ