บทที่ 28 คุณอาขาของภูพิงค์

ตอนเช้า...

“อาคะ...อย่ากวนหนูจะนอน” คนตัวเล็กพูดเสียงงัวเงียเมื่อถูกรบกวนเวลานอน เมื่อคืนไม่รู้เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่กอดอาไรเฟิลไว้ทั้งคืน ตื่นเช้ามายังจะมากวนกันอีก อานะอา

แผล็บ!!

“ฮื่อ...อาคะ มันเลอะหมดแล้ว” ฉันพูดอย่างหงุดหงิดทั้ง ๆ ที่ยังไม่ลืมตา เมื่อถูกลิ้นสากเลียมาที่หน้า

“อะไร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ