บทที่ 36 รักจนไม่รู้จะรักยังไงRifle

“อาคะ แซนดี้น่ารักมั้ย” คนตัวเล็กอุ้มหมาเดินเข้ามาใกล้ พูดจาออดอ้อนหวานหู

“อาคะ อุ้มน้องหน่อย เห็นมั้ยน้องมองอาตาแป๋วเลย”

“.......” ผมได้แต่เงียบ มองคนตัวเล็กกับลูกหมาสองตัวอย่างหมั่นไส้ อะไรจะขนาดนั้นทั้งกอดทั้งหอม ทีกับผมถ้าไม่เข้าหาเองไม่มีทางที่ภูพิงค์จะได้กอดหอม

“เอามันไปเก็บแล้วไปกินข้าว!” ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ