บทที่ 44 โง่เอง

“หยุดร้อง แล้วบอกอามาว่ามันเกิดอะไรขึ้น!” อาไรเฟิลพูดอย่างข่มอารมณ์

“หนู...หนู” จะให้พูดยังไง มันพูดอะไรไม่ออกจริง ๆ

“...ทำไมต้องเป็นยุ้ย...ทำไมไม่เป็นคนอื่น” ฉันมองหน้าอา อย่างช้ำใจ พร้อมสูดหายใจเข้าลูก ๆ แล้วพูดมันออกไป

“เกี่ยวอะไรกับเด็กนั่น?”

“ก็อากับยุ้ย...เมื่อคืน...” ได้แต่เม้มปากแน่น ก้ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ