บทที่ 47 47

“เธอไม่ต้องขอโทษน้าหรอก ทศรัสมิ์...ที่ผ่านมาล้วนเป็นสิ่งที่น้าก่อมันขึ้นทั้งนั้น นี่คงเป็นผลกรรมที่น้าทำเอาไว้ มันไม่ได้ตกอยู่กับตัวน้าเองแต่มันตกอยู่กับลูกสาวคนเดียวซึ่งน้ารักแยมมากที่สุด น้ารู้ว่าเธอไม่ชอบพวกเรา เพราะพวกเราเธอกับแม่ถึงต้องระหกระเหินไปอยู่ต่างประเทศ เพราะพวกเราครอบครัวเธอถึงต้องแตก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ