บทที่ 142 ชื่อเสีย(ง)ขจรไกล 1

“อาจารย์น่าจะเป็นฝีมือเฒ่าทารก” อวิ้นเซียนร้องบอกอีกคนก่อนจะตวัดพลังลมปราณบริสุทธิ์พุ่งเข้าหาร่างนั้นอีกครั้ง จนตัวขาดครึ่งแต่กลับมารวมตัวกันได้อีก

จิวชงหยวนเหลือบตาไปมองยังจุดหนึ่งบนเทือกเขาที่เคยมีชายชราผู้หนึ่งยืนอยู่แต่บัดนี้กลับไร้วี่แวว คล้ายกับมายืนชมความสำราญเพียงเท่านั้น ทั้ง...