บทที่ 60 เป็นบุรุษต้องเที่ยวหอนางโลม 2

หลิ่วเหวินอี้รู้สึกขนกายลุกชันอย่างไม่มีเหตุผล ก่อนจะเงยหน้าเหลือบตามองคนร่างโปร่งบางในอาภรณ์สีเขียวอ่อนซึ่งสวมหน้ากากสีเงินอีกครั้ง เขารู้ว่ามีคนมองแต่กลับไม่ได้สนใจทว่าดวงตาพราวระยับของอีกฝ่ายทำให้สัญชาตญาณร้องเตือนว่าคนผู้นี้อันตราย

“ข้ามีนามว่าชงหยวนแซ่จิวเป็นหมอที่ผ่านมาแถวนี้ น้องช...