บทที่ 94 พิษผงกระดูกปีศาจกระดูกขาว 1

ม่านเมฆบดบัง...สะพานรัก       ให้หม่นหมอง

สายน้ำหยดสู่...สายนที             ชั่วชีวี...มิอาจไหลย้อนคืน

ชายหนุ่มร่างสูงอาภรณ์สีเขียวแก่ ด้านหลังสะพายกระบี่ยืนนิ่งมองดูสายน้ำในท้องทะเลพร้อมกล่าวบทกลอนอย่างแผ่วเบา ใบหน้าคมคายทว่านัยน์ตากลับนิ่งเรียบและเฉยเมยต่อทุกสิ่ง ขณะท่องบทก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ