บทที่ 30 ความหมายของรองเท้า 2

“หึ...” หลิ่วเหวยจวงหัวเราะในลำคอก่อนจะออกคำสั่งให้ทุกคนกลับไป ร่างสูงใหญ่แต่สง่างามเดินจากไปพร้อมดวงตาเย้ยหยันหันไปมองบุรุษชุดขาวที่ยืนอยู่ไม่ห่าง

ลั่วเหยียนเจิ้งมองตามนิ่งๆ ไม่ได้ตอบโต้สิ่งใด เรื่องที่เกิดขึ้นในเช้าวันนี้เขาพอจะจับใจความได้ ดวงตาที่เศร้าสลดของหลิ่วเหวินอี้กลับมาเย็น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ