บทที่ 42 เข้าวังหลวง 6

“อี้เอ๋อร์” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยเรียกทำให้เจ้าของชื่อสะดุ้งสุดตัว ขนกายลุกชันก่อนจะรีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยเมื่ออีกฝ่ายทำแผลเสร็จ หลิ่วเหวินอี้เหลือบตามองคนเรียกชื่อชวนสยองด้วยสายตาเย็นๆ

แต่เมื่อเห็นดวงตาสั่นไหวของอีกฝ่ายทำให้คำพูดที่จะต่อว่ากลืนลงคอเช่นเดิม และเบือนหน้าหนีอย่างไม่อยากรับรู้ความสั่น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ