บทที่ 84 เส้นผมบังภูเขา 1

ลั่วเหยียนเจิ้งวางร่างหลิ่วเหวินอี้ลงเตียงนอนอย่างแผ่วเบา มือสองข้างสั่นระริกคล้ายไม่กล้าแตะต้องแรงได้ ใบหน้างดงามของคนตรงหน้าซีดเผือดจนน่ากลัว เวลานี้อี้เอ๋อร์ของเขาดูบอบบางพร้อมจะแตกสสลายไปง่ายๆ เช่นเดียวกับหัวใจของเขาที่มันปวดร้าวจนมิอาจบรรยายเป็นคำพูดได้

“อี้เอ๋อร์เจ้ารู้สึกเช่นไรบ้าง” ลั่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ