บทที่ 87 เส้นผมบังภูเขา 4

“ลิขิตสวรรค์ ข้ามิอาจแพร่งพราย พวกเขาล้วนมีชะตากรรม บัดนี้ข้ากลับมาเป็นเทพเต็มตัวแล้วมิอาจยื่นมือไปยุ่งเกี่ยวได้มากนัก แค่คอยมองดูราชวงศ์ลั่วหยางได้อีกห้าสิบปีก็หมดหน้าที่ข้าอย่างแท้จริงแล้ว” จิวชงหยวนนิ่วหน้าไม่พอใจนัก หากลู่เฟยไม่นิ่งเฉยเพื่อนร่วมภพของเขาคงไม่จบลงเช่นนี้

“แต่ข้าไม่ได้เป็นเทพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ