บทที่ 7 Chapter .3 **ประจันหน้า** 2

“ขอโทษครับ ใช่คุณครูมณีรินไหมครับ?” เสียงทุ้มนุ่มและกริยาแสนสุภาพ มณีรินเปิดยิ้มกว้าง เธอยกมือขึ้นขยับแว่นตากรอบโต พรางพยักใบหน้ารับ

เคล้าครางในอก รอยยิ้มของหญิงสาวจริงใจและสดใส อีกอย่างหน้าตาของเธอก็ไม่ได้ขี้ริ้ว แม้จะถูกบดบังด้วยแว่นตาอันใหญ่เกือบครึ่ง...แต่ก็ยังพอมองเห็นเค้าความงามที่ซ่อนอยู่หลั...