บทที่ 106 ช่วงเวลาที่เรามีกันและกัน (100%)

“ถูกต้องแล้วค่ะ อย่าให้มณีลาออกจากงานที่มณีรักเลยนะคะ มณีรักมันมากจริงๆ” กอดร่างใหญ่แน่นติ๊ก ซุกใบหน้าลงถูไถแผ่นอกหนาอย่างอ้อนๆ แล้วเอ่ยออดอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวาน ส่งสายตาละห้อยมาเว้าวอน แต่เมื่อเห็นเขายังนิ่งเฉยไม่หือไม่อือใดๆ มณีญาก็ใช้ไม้ตายเป็นทีเด็ดแสร้งบีบน้ำตาออกมาให้สามีใจอ่อน ซึ่งมันก็ได้ผลจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ