บทที่ 30 บทที่ 28 ดีใจที่สุด

สามวันต่อมา

ไอรินเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นอย่างช้าๆ ดวงตาพร่าเบลอค่อยๆ ปรับโฟกัส ไอรินกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องก็พบว่าที่นี่คือโรงพยาบาล ความทรงจำก่อนที่สติจะดับวูบไปไหลกลับมาดั่งสายน้ำ

“คุณไอริน ฟะ..ฟื้นแล้ว” เป็นเสียงของเซนต์ที่ยืนอยู่มุมห้องเอ่ยขึ้นมา

“นายครับ! นาย! คุณไอรินฟื้นแล้วครับ!” เซนต์ตะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ