บทที่ 115 115

“ผมรักพี่นะ…” อยู่ๆศินันท์ก็พูดคำนี้ขึ้นมาเสียงแผ่ว ดวงตาเหมือนจะฉายแววขอโทษ และแววตานั้นเองที่ทำให้ศิวาชักเริ่มเอะใจ จึงหันขวับไปมอง พบว่าดาด้ากำลังกำมีดแน่นคล้ายกับว่าพร้อมจะจ้วงแทงเขาได้ทุกเมื่อ

“เฮ้ย !”

และชั่วระยะเวลาแห่งความเป็นความตายนั่นเอง นาวิกาก็ลุกขึ้นพร้อมวิ่งถลาเข้ามายกเท้าถีบดาด้าเส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ