บทที่ 36 36

19.45 น.

ร่างบางนอนกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียงนอนแคบๆ ในมือถือโทรศัพท์เครื่องจิ๋วแนบหูเอาไว้ พลางกรอกเสียงพูดคุยกับคนปลายสายอย่างออกรส

“จริงๆนะคะพี่ทด ฉันไม่รู้เลยว่าเขานึกยังไงถึงมาตื้อให้ฉันไปทำงานด้วย”

ทศรถนิ่งเงียบไปอึดใจก่อนจะกรอกเสียงตอบกลับมาว่า /แล้วเธอล่ะนกกา นึกยังไงถึงไปทำงานกับเขา/

“จนนี่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ