บทที่ 53 53

“พวกแกกลับไปก่อน ไว้ฉันมีงานอะไร จะติดต่อไปใหม่” ศินันท์พูดด้วยน้ำเสียงที่ลดให้เบาลง ทำให้มือปืนทั้งสองคนรีบลนลานออกจากห้องไปทันที

เมื่อลับหลังร่างมือปืนทั้งคู่แล้ว ศินันท์ก็ยกมือขึ้นกุมขมับด้วยความตึงเครียด

แผนการที่สอง…ล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า

นี่มันอะไรกันนะ…ทำไมดวงเขาถึงได้ซวยถึงขนาดนี้

เพื่อด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ