บทที่ 57 57

“ค่ะ” รมิตายิ้ม ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปที่รถ โดยมีวิชัยเดินตามไปติดๆ

ศิวายืนมองจนรถยนต์สีขาวแล่นจนลับตาแล้ว เขาจึงหันกลับเข้าบ้าน แล้ววางแฟ้มลงบนโต๊ะ ก่อนจะลากเก้าอี้มานั่ง แล้วพลิกแฟ้มเปิดออกอ่านอย่างตั้งใจ

เวลาผ่านไปนานนับสองชั่วโมง สมาธิที่จดจ่ออยู่กับงานตรงหน้าก็เริ่มฟุ้งซ่านจนต้องวางปากกาลงไว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ