บทที่ 73 73

“อ้าว คุณไม่เห็นเหรอไงว่ากางเกงผมก็เปียก”

พอเขาตอบจบ เสียงฟ้าก็ฟาดเปรี้ยงลงมาอีกรอบจนร่างงามที่นั่งอยู่บนเตียงต้องสะดุ้งโหยง หน้าเรียวซีดเผือด

“ว้าย !” หญิงสาวยกมือขึ้นอุดหู น้ำตาเริ่มเอ่อมาคลอเบ้า

“เห็นมั้ยล่ะ คุณกลัวออกขนาดนี้ ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนเถอะนะ”

“ทุกครั้งที่เป็นหน้าฝน ฉันก็อยู่ของฉันได...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ