บทที่ 48 คุณกำลังสั่งฉัน

"ฉันเป็นสมาชิกของที่นี่ ทำไมจะมาไม่ได้?"

ญาณินเลิกคิ้วขึ้น มองขุนพลด้วยสายตาที่ไม่ได้ต่างอะไรกับการมองขยะสด

สายตาแบบนั้นมันกระตุกต่อมโมโหของขุนพลอย่างแรง ภาพความทรงจำเมื่อวันก่อนที่โดนตำรวจลากเข้าซังเตเพราะถูกหาว่าเป็นโรคจิต ผุดขึ้นมาในหัวอย่างชัดเจนอีกครั้ง

เขากำหมัดแน่นทั้งสองข้าง จ้องมองญาณินอย่า...