บทที่ 21 ปลอบโยน

หลายวันผ่านไป

“ยังเจ็บอยู่ไหม”

ตอนนี้เราอยู่บนรถหน้ามหาวิทยาลัย พี่เปอร์เขาแค่แวะมาส่ง ส่วนเขาฉันเองก็ไม่กล้าถามว่าจะไปไหน

“หายแล้วค่ะ”

ฉันพูดยิ้ม ๆ มือเรียวเขี่ยมุมปากเบา ๆ ดวงตาเย็นชาคู่นั้นที่เต็มไปด้วยความโดดเดี่ยว

“พี่มีอะไร หรือเปล่า” ตั้งแต่วันนั้นเราก็สนิทกันมากขึ้น ถึงเขาจะไม่ชอบพูดแต่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ